AJANS ÜNİVERSİTE
Google’da bugün doodle olan Cevat Şakir Kabaağaçlı’nın 125. Doğum yılı. Mavi yolculuklara, doğaya ve Bodrum’a olan aşkıyla tanınan Gazeteci ve yazar Cevat Şakir Kabaağaçlı için bugün Bodrum’da anma etkinliği yapılacak.
Bodrum Belediyesi, Halikarnas Balıkçısı Forumu ve Tohum Takas Derneği tarafından düzenlenen ana teması “Tohum” olarak belirlenen “125. Yıl Halikarnas Balıkçısını Anma Etkinlikleri”nde 125 adet tohum toprakla buluşturulacak.
Etkinlik kapsamında saat 12.00’de Bodrum Belediyesi önünde hazır bekleyecek olan araç, Yahşi Özel İlkokulu Mutlu Keçi’ye gitmek üzere hareket edecek. Saat 13.00’te Yahşi Mutlu Keçi İlkokulu öğrencileri ile beraber Balıkçı’nın sözü “Tohumda Bir Güzellik Uyuyordu” teması ile Balıkçı 125 yaşında, tohumları ekme ve tohum ile ilgili Balıkçı’dan alıntılar okuma gibi etkinlikler ile Balıkçı anılacak.
Cevat Şakir Kabaağaç Kimdir?
Cevat Şakir Kabaağaçlı, 1890 yılında babası tarihçi, yazar ve vezir Mehmet Şakir Paşa Girit’te yüksek komiserlik görevinde iken Girit’te doğdu. Annesi İsmet Hanım’dır. 1904’te Robert Kolej’ini bitirdi ve Yükseköğrenimini 1908’de İngiltere’de Oxford Üniversitesi Yeni Çağlar Tarihi Bölümü’nde tamamladı. 1913’te evlendiği İtalyan eşiyle İtalya’da kaldı. Bu sırada resim dersleri aldı, İtalyanca ve Latince öğrendi.1910-1925 arasında Resimli Ay ve İnci gibi dergilere yazılar yazdı; kapak resimleri, süslemeler, karikatürler çizdi. Zekariya Sertel ’in çıkardığı Resimli Hafta ’da Hüseyin Kenan takma adıyla yazdığı “Hapishane İdama Mahkûm Olanlar Bile Bile Asılmağa Nasıl Giderler” adlı öykü yüzünden Ankara İstiklal Mahkemesi’nde yargılandı ve Bodrum’da 3 yıl sürgün cezasına çarptırıldı (1925). Bir buçuk yıl sonra cezası affa uğrayınca İstanbul’a dönmedi, çok sevdiği Bodrum’da kaldı.
1926’dan sonra deniz hikâyeleriyle tanındı. Konularını Ege Bölgesi ve Akdeniz Bölgesi kıyı ve açıklarında gelişen, denize bağlı olaylardan çıkardı. Yazı ve düşünceleriyle Azra Erhat gibi döneminin önemli aydınlarını etkilemiş bir kişi olarak, çeşitli dillerden yüz kadar da Kitap çevirmiş olan ve kendi eserlerinin sonraki baskıları yapılagelen Balıkçı’ya Kültür Bakanlığı’nca 1971 Devlet Kültür Armağanı verilmiştir. 1973’te kemik kanserinden İzmir’de öldü. Vasiyeti üzerine Bodrum’da manevi oğlu Şadan Gökovalı ile birlikte seçtiği yerde gömüldü.